(Gepubliceerd in Haak 1 2025) Stolwijk. Bij het horen van deze naam maakt ons roofvishart een sprongetje. En terecht. Wanneer je als poldervisser een eigen snoekparadijs mocht ontwerpen, zou het op de tekentafel precies zo worden als het er nu in werkelijkheid uitziet. Een groots labyrinth van sloten, weteringen, bruggetjes, boerderijen temidden van een uitgestrekte groene oase. Geen wonder dat Stolwijk bijna ten onder ging aan zijn populariteit. Nico en Berend reden er begin januari nog eens naartoe.

(Door Berend Masselink)

Dat waren nog eens tijden, zeggen we tegen elkaar. Met de visclub tegen Oudjaar richting Stolwijk. Een uurtje rijden naar ons vaste verzamelpunt in het gezellige en warme dorpscafé Het Wapen van Stolwijk voor koffie in de ochtend, snert en broodjes tussen de middag en na afloop voor de borrel en sterke verhalen. Maar zoals het kan vriezen en dooien qua vangsten, had het succes van dit viswater eveneens zijn keerzijde. De aantrekkingskracht op snoekvissers uit Nederland, België, Duitsland en Frankrijk werd te groot, met bijgevolg grote drukte langs de boerderijen, de dijkjes en poldersloten. Kort gezegd: het roofvissen vanaf de openbare wegen werd verboden en ook werden er geen dagvergunningen voor deze visserij meer uitgegeven. Ook vanaf 1 januari 2025 bleef dit zo.

Is daarmee de glans van Stolwijk verdwenen? Zeker niet, want wie de Visplanner raadpleegt, en met name de gedetailleerde informatie die achter de ‘i’ (info) schuilgaat wanneer je een donkerblauw water aanklikt, vindt heus nog wel een stek. En er is toekomstmuziek. Er komt namelijk een nieuwe regeling. Deze gaat in op de laatste zaterdag van mei 2025. Vanaf die datum kan een maximum aantal vissers online een dagvergunning reserveren.

Ondertussen gloeit bij ons de stoelverwarming onder de bilnaad terwijl de airco voortraast op de stand ‘ontdooien’. Het is koud, maar ook zonnig. Eerst maar eens kijken welke wateren nog legaal bevisbaar zijn. Sommige wateren hebben een ijslaag, daar valt weinig te halen. Op andere wateren ligt het dunne laagje ijs slechts in de oeverzone, dat is te doen. Het zwakke zuidwestenwindje blaast hier en daar wat golfslag en kabbelt het ijs langzaam weg. Een verkennend halfuurtje werpen levert het eerste snoekje op. Nico manoeuvreert de goudgevlekte rover over drie meter ijs in de oeverzone. Zijn Busterjerk heeft hij de avond ervoor voorzien van een witte laklaag op de rug, zodat deze perfect te volgen is in het donkere veenweidewater. Het snoekje mag terug en wij vervolgen onze weg.

En dat is geen straf. Het eeuwenoude landschap met boerderijen en poldersloten krijgt een  rembrandteske gloed wanneer de zon het decor verlicht tegen de donkere lucht boven Gouda. We rijden een verkenningsrondje Kadijk, Koolwijkseweg, Benedenkerkseweg, Benedenheulseweg, Beijerscheweg en Goudscheweg en checken ondertussen de Visplanner. Het is nu meer dan ooit zaak om je aan de regels te houden, want de goodwill die aan de ene kant wordt gekweekt door de hsv’s en het merendeel van de sportvissers, kan zomaar door wat onwetende olifanten in de porseleinkast de prullenbak in geholpen worden. Dus gebruik je verstand, wees solidair en raadpleeg je Visplanner om het niet te verpesten voor anderen.

Natuurlijk mag je in zulk polderlandschap de dorpen en steden niet overslaan in de winter. Waar de snoeken in de zomertijd uitzwermen over de hele polder, daar schuilen ze in wintertijd vaak tussen de huizen in de luwte van de koude wind. Vandaag ligt hier veel ijs, maar waar de wind wat golfslag veroorzaakt kunnen we een poging wagen. We hebben al vissers zien lopen aan de rand van de woonwijk. En gelijk hebben ze. Daar wil de snoek nog wel eens bijten. De keerzijde is dat de mooiste stekken de nodige dressuur kennen. De kunst is om de vissen te triggeren met uiteenlopende aasjes. Wanneer de reguliere plug of shad niet wordt gegrepen, wissel dan af met jerkbait, spinnerbait, een mooie streamer of een felgekleurde shad. Hoe verder je van de dressuurstekken af komt, hoe meer aanbeten je weer krijgt op je ‘doorsnee’ shads. Maar zoals de meeste roofvissers ook weten is de ene dag niet vergelijkbaar met de andere. Ze liggen voor ons niet opgestapeld op de stekken waar bevriende snoekvissers twee weken daarvoor nog wél goed aan hun trekken kwamen. We houden ons dus aan voorgaande tips wat betreft kunstaaskeuze. Wat ook helpt is dat we hier in het verleden vaker gevist hebben. Er ligt nog steeds snoek op de winterstekken van tien jaar geleden. We weten zelfs nog het kunstaasje te noemen waar we de vis toen aan vingen. Bij de volgende halte loop ik 100 meter naar zo’n oude winterstek en krijg bij de eerste inworp al meteen een knal, ditmaal op een felgele SG Original Perch.

De hoeveelheid aan viswater is bijna niet te overzien. We zijn beland op een secundair weggetje langs de provinciale N207. Aan weerszijden van dit weggetje ligt viswater, afgewisseld door wat bebouwing van een vrijstaande boerderij of een rijtje vrijstaande huizen met bruggetjes. Tegen die bruggetjes is het vaak raak, maar ook op plaatsen waar planten hebben gestaan of stronken en blaren van de gele plomp drijven. Let bij de bruggetjes in wintertijd op de windrichting. De snoek zoekt bij kou meestal de luwe zijde van die brug en niet de zijde waar de wind op staat. Langs dit weggetje met bebouwing krijgen we de meeste aanbeten. Eén agressieve snoek springt wel vier keer boven het water uit. Als ik hem tegen de kant trek, spuwt hij een verse ongeschonden blankvoorn uit. Gratis dood aas! Maar niet alle aanbeten worden verzilverd. Er zijn ook vissen die miskleunen of zich van de haak weten te ontdoen. Fair play brothers!

Vergeet niet om de smalle slootjes te bevissen, ook al ligt het mooiste water aan de andere zijde van de weg. In zo’n slootje met 40 cm water verspeelt Nico een dikke snoek en landt even later een fraaie 40+ baars aan zijn Cannibal shad. Zulke baarzen komen we hier niet vaak tegen. Ik wijs op het handvat van zijn fraai blauwe W6 hengel. Aan de bovenzijde van de greep heeft hij duidelijk zichtbaar de kurk van een champagnefles rond de blank bevestigd. “Ik zat met mijn vinger steeds tegen het verkasoogje aan, dus die heb ik verwijderd en er een Prosecco kurk omheen gelijmd.” Je moet er maar opkomen.

De thermosflessen koffie en de boterhammen raken op. De zon volgt haar weg naar de horizon. Wat doen we met het laatste halfuurtje daglicht? Nico weet nog een wetering waar twee weken terug nog een aantal snoeken bovenkwamen. Vissen die zelfs hartje winter de weilanden verkozen boven de luwte van de boerderijen. Bij verschillende boerderijen langs deze weg mag je nog het achterland in (soms na het vragen van toestemming - raadpleeg de Visplanner). We lopen 5 minuten de groene weidsheid in en treffen een fraaie oude wetering met karakteristieke betonnen bruggetjes. Hoewel het naar snoek ruikt op deze plek, blijven onze inworpen onbeantwoord. Maar het schouwspel van de ondergaande zon over de weilanden in combinatie met het aangename lawaai van honderden smienten, ganzen en zwanen, geeft deze dag een gouden randje. Stolwijk, je stelt nooit teleur!

HSV Groot Rotterdam organiseerde zaterdag 15 maart Skills and Stripes 2025. Met ruim 60 deelnemende boten waren de verwachtingen hooggespannen. Zou het Toon van Ham/ Luc Coppens er in slagen om de winst tijdens de 2024-editie succesvol te verdedigen?

Na afloop van dit schitterende event werd tijdens de prijsuitreiking duidelijk dat de winnaars van vorig jaar  dit jaar genoegen moesten nemen met de 3de plaats. De 2de plaats ging naar het team van Nays/B1 Bootcenter. De winst ging naar Albert Lleshaj en Milan Vidovic.

Het complete verslag van de Skills and Stripes 2025 wordt binnenkort in Haak 2 gepubliceerd.

De complete ranking kun je bekijken via onderstaande link:
https://groot-rotterdam.nl/activiteiten/skills-and-stripes/ranking

(Haak 1 2025 door Ton Hopmann) In de herfst en winter vist Ton Hopmann graag op de snoek in de polder, het liefst met lichte en ultralichte hengels met spinner, lepel, tubefly en streamer. Enkele jaren geleden voegde hij daar een klassieke baitcasterhengel aan toe. Een oude holglas met revolvergreep uit de jaren zeventig. Een jongensdroom kwam daarmee tot leven.

Wat bedoel ik met een klassieke baitcaster? Dit is een oude holglas baitcasterhengel met revolvergreep uit de jaren zeventig of ouder, veelal van Amerikaanse of Zweedse makelij, in combinatie met een rond model ABU reel van het type Ambassadeur. In Amerika werd en wordt traditioneel veel met de baitcaster gevist en er zijn vele modellen gemaakt en te koop; meestal op Marktplaats voor weinig geld. Zodoende bezit ik momenteel een Fenwick en een Garcia Conolon.

ABU heeft vroeger veel modellen holglas baitcasters gemaakt. Als jongen keek ik toentertijd verlekkerd in de ABU catalogi - meegenomen vanaf de Visma waar ik jaarlijks met mijn vader en jongere broer te vinden was. Ik bleef vaak hangen op de pagina’s met de prachtige rode ABU Ambassadeur werpreels. Het bleef bij bewonderen daar ik behalve de prijs vooral het werpen ermee als iets onbereikbaars achtte. Ook wist ik niet goed wat ik met een werpreel in onze vaderlandse polders moest aanvangen.

Dit beeld veranderde toen ik enkele jaren geleden mijn visvriend Peter Linzell zag werpen, vissen en veel snoek zag vangen met met pluggen en een oldskool ABU baitcasterhengel en ronde ABU Ambassadeur werpreel. Peter kan zeer goed met baitcasters en werpreels overweg en na wat meekijken dacht ik: dit wil ik tóch eens gaan proberen. Toen moest er natuurlijk materiaal komen. Na wat speuren vond ik op Marktplaats in korte tijd een oldskool Fenwick baitcaster en een (uiteraard rode!) ABU Ambassadeur 5000, beide voor een zeer redelijke prijs. De reel was rechtsdraaiend maar dat leek me vooral een kwestie van wennen. Nog wat pluggen op advies van Peter aangeschaft en ik was klaar om mijn eerste worpen met de nieuwe set te gaan maken. Alles had me vrij weinig geld gekost en mocht het tegenvallen, dan kon ik het waarschijnlijk gemakkelijk weer van de hand doen.

Het snoekseizoen was ondertussen afgelopen en ik toog naar een water waar volgens mij geen snoek zit; het ging mij puur en alleen om het leren werpen. Als groot bewonderaar van de oude meester Jan Schreiner las ik in een van zijn boeken hoe je de reel kon afstellen. Optuigen, afstellen en proberen maar. Ik maakte een klein worpje van een meter of 5; dat ging goed, nog een keer en nog een keer, dan ietsje verder, nog verder, en verder en na een minuut of 10 haalde ik de 20 meter al. Binnen het halfuur wierp ik de 26 grams ABU HiLo met verstelbare schoep al tegen de 30 meter, en dat zonder de boel in de war te gooien. Ik deed dat met gewone nylon met een dikte van 30/00 mm. Ik was zelf verbaasd dat het werpen me zo gemakkelijk af ging; ik was immers al jaren en jaren in de veronderstelling dat het werpen met de reel voorbehouden was aan de zeer hooggeschoolden in het hengelsportcollege.

Achteraf denk ik dat de ervaring met de gewone werpmolen - ik vis met kunstaas ouderwets met het vingertje op de spoel zoals Jan Schreiner dat in zijn vele boeken uit de doeken deed – meespeelt in het beheersen van de lijnafgifte van de reel. Met een molen stop ik de lijnafgifte, net voordat het kunstaas het wateroppervlak raakt, door de wijsvinger op de spoelrand te leggen; met de reel doe je dat met je duim. Daar mijn reel rechtsdraaiend is (zoals het oorspronkelijk was, want linksdraaiende exemplaren kwamen pas later op de markt als tegemoetkoming aan linksdraaiende molenvissers) moest ik na de worp de hengel overpakken om met rechts te kunnen binnen draaien. Dit leverde in het geheel geen problemen op: dat wennen ging zeer snel en ik weet ondertussen niet beter meer. Ik moet nu zelfs wennen aan een reel die links draait!

Goed, nu was het wachten op ons snoekseizoen in oktober. De eerste afspraken om met de baitcaster te vissen waren met Peter; hij kon me verder adviseren betreft het werpen en het vissen met de ABU HiLo met verstelbare schoep zodat je op verschillende waterdiepten kan vissen (fijn wanneer je een diepere vaart tegenkomt) en later ook enkele modellen Mann’s pluggen. Al snel kon ik de eerste snoeken op de klassieke baitcaster vangen en was ik een leuke wijze van het vissen op snoek rijker. Het oude glas buigt prachtig progressief tot aan de handgreep tijdens het drillen van een snoek en werpt door de buiging erg gemakkelijk.

Ondertussen bezit ik een eenhandige holglas baitcaster van Fenwick met revolvergreep en een werpvermogen van ½ tot 1 oz (ongeveer 14 tot 28 gram), een lichtere en eveneens eenhandige Garcia Conolon met een vermogen van ½ tot ¾ oz (ongeveer 14 tot 21 gram) en voor groot water een tweehandige Wout van Leeuwen grafiet baitcaster en een vermogen van ongeveer 1 oz (1 ounce dus ongeveer 30 gram). Overigens vind ik het vissen met een baitcaster met een werpvermogen van ongeveer 30 gram de zwaarste hengel die ik in de polder wil inzetten omdat er anders erg weinig plezier van de dril van de gemiddelde poldersnoek overblijft. Een metersnoek is er uiteraard ook zonder problemen mee te vangen.

Persoonlijk heb ik sterk de voorkeur voor ouder hengelmateriaal. Ik vind het mooi en het voldoet nog altijd uitstekend. Wat toen goed was, is het nu nog. Het oude holglas buigt erg fraai en gemakkelijk door. Hierdoor wordt de dril vanzelf mooier. Bovendien blijft de vis vrij rustig door het gebruik van nylon dat enige rek vertoont.

Met de baitcaster vind ik het vooral leuk om met pluggen te vissen. Het is even zoeken welke pluggen voor de hengel geschikt zijn. De 26 grams drijvende HiLo is erg goed en soms nog te koop, de oude bekende Shakespeare Big S is nog steeds geweldig maar loopt voor de huidige polders vaak net te diep en pakt dan veel vuil.

Glidebaits zijn ook fijn te vissen op de baitcaster. Veel oude pluggen worden niet meer gemaakt maar er zijn gelukkig ook weer veel nieuwe en goede modellen op de markt gekomen. Uiteraard kan er ook ander compact kunstaas geworpen worden zoals lepels en shads maar daar heb ik (nog) geen ervaring mee.

Het plezier van het baitcasten zit hem vooral in het werpen en je kunstaas precies op de plek te laten landen waar je wilt. Af en toe werp ik de boel weleens in de war, dat gebeurt bij een werpmolen ook weleens, maar het is meestal gemakkelijk te ontwarren. In de polder kom ik nooit iemand tegen met een oude holglas baitcaster; een enkeling vist ermee op de visclub waar ik lid van ben, De Schreineriaan.

Ik vind het vissen met de (lichte) klassieke baitcaster en werpreel niet moeilijk. Voor mij is het een fijne combinatie voor het vissen met kunstaas van uiteenlopende gewichten. Wie weet ook voor u?

(Gepubliceerd in Haak 4 2024 door Jessica Vis)Het heeft echt wel zijn charme om midden in alle drukte, tussen gebouwen en verkeer een visje vangen! Streetfishing is totaal anders dan ‘tot rust komen’ in de natuur, al kan je ook in die grote grijze stad bijzonder leuke waarnemingen doen en vliegen er zelfs met regelmaat ijsvogeltjes voorbij! Aldus Jessica Vis die Rotterdam aandeed en hieronder verslag doet van haar bevindingen.

De stad kent veel verrassingen en ook de stadse roofvisser kent veel bekijks. Voorbijgangers genoeg die zich afvragen of er in dat 'vieze' water wel vis zit, wat je er kan vangen, en je ziet de verbaasde gezichten als je er een mooie baars of snoekbaars vangt. Sommigen vragen zelfs of ze een foto mogen maken om thuis te laten zien. Dus midden in de stad vissen kan hartstikke leuk zijn! En vis zit er, in allerlei formaten.

Hoe je het aanpakt en waarmee je vist kan je helemaal zelf bepalen. Ik laat je zien dat je met wat lichter materiaal, en gemiddeld kleiner aas, goede resultaten kunt halen. En actie is er! Niet alle vissen zijn groot, maar die tik op de top is gewoon al super leuk. En zo nu en dan zitten daar best goede vissen tussen! Saai is het zeker niet.

Waar gaan we beginnen? Het stuk centrum vanaf het Boerengat staat in verbinding met de Maas en is dus getijdewater. Het kan er ontzettend hard stromen. Ik ga vandaag aan de slag met een 14 grams hengel om te dropshotten. Als de stroming meevalt kun je vrij licht vissen, maar als het flink stroomt dan is het ook geen probleem om met 15 gram dropshotlood aan de slag te gaan.

Ik wil graag vissen als het mij uitkomt, zonder vooraf de getijden te moeten checken, dus met eerder genoemde set-up kan ik prima uit de voeten ongeacht op welk moment ik er ben. Het tij kan naar hoog of naar laag zijn, maar stroming is altijd goed. Op het hoogtepunt of dieptepunt is de stroming minder, dan zijn de aanbeten vaak ook een stuk minder, maar ook dan is het niet onmogelijk om een vis te vangen.

Mijn hoofdlijn is dun, namelijk 06/00 mm Momoi Ryujin. De reden hiervan is dat de stroming dan minder invloed heeft op de lijn, en de lijn tegelijk wel sterk genoeg is om verantwoord te kunnen vissen. Het is belangrijk om af en toe te checken of de lijn niet beschadigd is. Het is een zachte lijn, geruisloos en met weinig weerstand snijdt deze door het water. Je kunt ook door deze eigenschappen aanzienlijke afstanden werpen, maar dat is in dit water niet noodzakelijk. Als voorslag gebruik ik een fluorocarbon lijn van 23/00 mm, ook weer net wat dunner dan de meeste vissers gebruiken, maar wel met dezelfde voordelen als de hoofdlijn. De stroming beïnvloedt dan zoveel minder de presentatie van je aas.

Al snel blijkt dat de set-up echt wel wat kan hebben. Vastgelopen op de bodem, moet ik wat lijn meegeven van de molen en met de hand krijgt ik het geheel weer los. De haakkeuze is ook belangrijk. Ik gebruik eigenlijk alleen nog maar de Wacky Master Light van Nogales. Nu kan je iedere (dropshot)haak monteren hoor, maar ik gebruik deze graag omdat ze dundradig zijn, de kans op inhaken is dan vaak net wat groter. Dit is zeker het geval als je met een lichte set-up een grotere snoekbaars vangt. Die snoekbaarzen hebben een taaie bek, en dan kun je de haak minder goed zetten met een lichte hengel. Dan is het dus fijn dat een dunnere haak dat wel kan. Meestal gebruik ik haakmaat #1 of #0. Vis ik met iets groter aas dan uiteraard ook een iets grotere haak.

Dan het aas, wat kies je en waarom? Die keuze kan per dag verschillen. Als je echter ergens vaker vist, dan zijn er altijd een paar soorten en kleuren die het bijna altijd goed doen. Het is een kwestie van proberen. In theorie kun je er van uitgaan dat onder en bij bruggen altijd wel wat snoekbaars ligt. Krijg je geen aanbeten, probeer een ander aasje of andere kleur. Soms krijg je wel tikken, de zogenaamde test aanbeten. Dan weet je zeker dat de vis er is, en is het 'uitvogelen' welke kleur ze willen.

Ook de snelheid van de presentatie is van invloed. Soms werkt snel en agressief vissen heel goed, maar soms moet je juist uiterst traag en passief je aas aanbieden om de vis te triggeren. Zelfs de richting kan een verschil maken. Dus met de stroming mee vissen of juist tegen de stroming in. Er zijn ook momenten dat dit geen enkel verschil maakt. Dit vind ik zelf dus leuk aan het vissen: het puzzelen wat op dat moment succesvol is, het zoeken naar de 'sleutel'. Zoals de baarzen vandaag, allemaal gevangen door met de stroming mee te laten driften. De snoekbaarzen daarentegen maakt het niet zo veel uit. Bijna alle aanbeten kwamen op het moment dat ik het aas even stil op zijn plek liet staan. Als je het 'trucje' van de dag doorhebt kun je echt leuke aantallen halen.

Vandaag deed de Tioga Hog het enorm goed en ook de Hamastick bracht vis. Deze laatste wil op een dropshotrig nogal eens onverwachts één kant op uitslaan, net zoals met een jerkbait of een tube. Aanbeten hierop zijn vaak snoeihard! Dus als ik op pad ga in Rotterdam, dan neem ik standaard deze aasjes mee. De Hogy Shrimp zit trouwens altijd in mijn tas. Soms heb je van die dagen dat niets lijkt te werken en val ik altijd terug op de Hogy Shrimp. De Makora Shad Tail is er ook zo een, ze is vrij stug, en op het eerste gezicht niks bijzonders, maar toch, het is me al zo vaak gebeurd dat deze echt een verschil kan maken. 

Deze aasjes zijn niet zo heel groot, kleiner dan waar de meeste sportvissers mee vissen. Mogelijk dat daar ook meer dressuur op zit en vissen het 'herkennen' en dus niet bijten. Voor mij persoonlijk vind ik dit dus gewoon een heerlijke manier van vissen. Vooral dat ik weet dat ik er alles mee kan vangen. Dus zowel baars als snoekbaars. Kleine én grote vis. Regelmatig actie hebben is gewoon leuk, ook als het een klein visje is! En het hele jaar rond zijn deze aasjes prima te gebruiken, van het vroege voorjaar tot hartje winter vis ik er mee; op groot water zoals het IJ tot aan kleine kanalen. Nog één kleine opmerking bij het vissen in Rotjeknor: de kades zijn erg hoog. Zeker als het water laag staat. Een schepnet met hele lange steel of een dropnet is echt noodzakelijk. Succes!

Afin d'éviter des désagréments aux résidents le long de certaines routes publiques des polders autour du village de Stolwijk, des conditions d'autorisation supplémentaires ont été imposées par le conseil d'administration du club de pêche GHV/Groene Hart depuis mi-2023.

Depuis la période corona, les nuisances sont principalement ressenties par les pêcheurs qui pêchent sur la voie publique dans la zone des polders. Et surtout pendant la saison de pêche carnassière (automne et nouvel an jusqu'au 31 mars). Les voies publiques étroites autour de Stolwijk avec peu d'options pour garer la voiture, comme :

le Beijerscheweg, le Bosweg, le Benedenheulseweg, le Benedenkerkseweg, le Bovenkerkseweg, le Koolwijkseweg et le Schoonouwenseweg, ne peuvent pas accueillir cette foule.

La pêche sur les parcelles agricoles louées dans les polders le long de ces routes n'est pas affectée (voir les adresses avec les noms des agriculteurs/propriétaires dans la liste des associations sur www.ghvgroenehart.nl et sur l'application VISplanner.nl).

Les membres de l'association doivent toujours demander l'autorisation à l'agriculteur pour ce faire.

Pour les voies publiques mentionnées dans ce message (voir aussi la carte), les conditions d'autorisation suivantes s'appliquent pour l'instant jusqu'à fin 2025 :

- Il n'est PAS permis de pêcher des POISSONS PRÉDATEURS dans les eaux adjacentes à partir de ces voies publiques.

- Il est également interdit de pêcher dans ces eaux le dimanche.

Les inspecteurs de l'association et les enquêteurs vérifieront régulièrement le respect des nouvelles conditions d'autorisation.

Les permis journaliers pour la pêche dans la zone de Stolwijk et ses environs ne sont pas délivrés.