Spannende Predatortour voor Team Groot Rotterdam

(Gepubliceerd in HAAK 3 Auteurs: Björn Neve & Peter Gijzen) De Predatortour 2023, ofwel het Europees Kampioenschap Roofvissen, vond dit jaar voor het eerst plaats met een team uit de stal van HSV Groot Rotterdam. Deelnemers Peter Gijzen en Björn Neve hebben zich namelijk als wedstrijdteam voor 2023 verbonden aan HSV Groot Rotterdam, niet alleen voor de ‘PDT’, maar ook voor andere bekende roofviswedstrijden die in Nederland worden gehouden. De ereplaatsen die deze heren in het verleden tijdens de PDT behaald hebben (7e,16e en 19e) van ruim 100 boten gaf wederom moed voor deze editie. Een verslag.

De inschrijfdag

Door werk en andere privéomstandigheden moesten er wat logistieke handelingen worden verricht om het materiaal allemaal op de plek van bestemming te krijgen. Deze plek betrof Europarcs De Biesbosch; het thuishonk voor één week vissen. Zoals altijd was het weer een warm welkom en weerzien met oude bekenden tijdens de inschrijving voor het EK Roofvissen. Ook ‘Team Groot Rotterdam’ was dit jaar van de partij voor de teamfoto en het ophalen van de meetlinten. Tijdens de inschrijving begint de spanning al te stijgen en komen links en rechts de verhalen over supervangsten, slechte dagen en tactieken ter sprake. Ieder team bedenkt zijn eigen strijdplan, gebaseerd op alle info. Ook betreffende de baarzen: het vangen van baars kon wel eens een probleem worden, hoorden we van vele teams.

De baars is normaliter een vissoort die ons goed ligt, maar tijdens de trainingen waren deze niet gemakkelijk te vinden. Vertrouwen in je strijdplan is echter altijd de sleutel tot succes. Ons strijdplan lag al een maand op de tafel. Na de eerste wedstrijddag zouden we dit plan eventueel bijschaven.

Captains meeting

Op de woensdag voor de eerste wedstrijd is er traditioneel de captains briefing. Tijdens deze meeting worden de regels en meetprocedures uitgelegd aan de deelnemers. De spanning stijgt dan natuurlijk tot een hoogtepunt als je de vangstverhalen van de andere deelnemers hoort in de aanloop naar de wedstrijd. De twijfel slaat altijd een beetje toe als je deze verhalen hoort, maar het motto is ‘Stick to the plan’. Op naar een korte nacht want om 6.00 uur op donderdag is het ‘game on’!

Wedstrijddag 1

Als de wekker om 5.30 uur afgaat in het huisje, staan de gezichten op scherp. Het plan is duidelijk en het materiaal in topconditie. Op naar de ochtendmeeting waar de weersvoorspellingen en andere belangrijke zaken nog eens kort worden doorgenomen.

We gaan daarna  naar de boot en maken de laatste pluggen, shads, chatterbaits in gereedheid tot we om 8.00 uur los mogen naar de eerste plek. Daar is het startsein voor boot 74 dan eindelijk. Het gas gaat open en een goed halfuurtje knallen naar de eerste stek is een feit. Het vertrouwen is hoog, de ‘mojo’ aan boord is uiterst positief en het is tijd om te presteren.

De eerste worp is er eentje waar je direct scherp dient te zijn, zo ook bij Peter. Hij weet direct een mooie baars te haken. Hoppa, het eerste feestje aan boord is een feit; het plan werkt en we staan op het scorebord. We dienen drie baarzen te vangen, dit is er in ieder geval al één. Nog twee te gaan en die lastige vis is geen probleem meer.

Het duurt niet lang of Björn mag ook zijn hengel krom slaan op een snoek van in de zeventig. Ook die gaat op het meetlint en door naar de volgende. Nog twee te gaan en we zijn zichtbaar op de scorelijst. De tweede en derde snoek volgen in een rap tempo, waarvan beiden er één op het scorebord weten te zetten. Het eerste rijtje is vol en dat is nog ruim voor 10 uur in de ochtend. We gaan als een raket van start! De grootte speelt voor ons op de eerste dag nog niet echt een rol, de kaart vol is het doel, dus de focus gaat gelijk weer op de baars. Met kleine shads en pluggen worden de ondieptes afgevist op zoek naar deze wispelturige vis.

Tijdens een sanitaire stop van Björn is het Peter die zijn hengel wederom krom slaat om een mooie 40+ cm baars. Zo hebben we binnen twee uur vissen bijna twee rijtjes vol en is de missie voor dag 1 bijna geslaagd. Het doel was om de snoek en de baars ‘dicht’ te vissen waarbij de maat van de baars ruim boven de 40 cm moest liggen zodat we deze vis de komende twee dagen niet meer hoefden te belagen.

Het feestje eindigde echter niet veel later, met nog een snoekbaars op de lijst vielen de aanbeten helaas weg. De derde baars volgde helaas de plug tot aan de boot maar we wisten deze niet meer tot een aanbeet over te halen. Na nog zo’n duizend worpen was het einde van de dag echter een feit. Een plan wat leek te werken gaf in ieder geval vertrouwen voor de volgende dagen.

Wedstrijddag 2

Het strijdplan van de tweede dag was niet anders dan op de eerste dag. De baars was wederom het doel. Op deze dag starten we pas om 8.15 uur in de laatste groep, dit hield in dat er al veel bekende plekken bezet waren. De 90 pk motor werd dan ook vol opengegooid tot aan het Haringvliet, om een inhaalslag te maken. Gezien de snelheidsbeperking op het Haringvliet (maximaal 20 km per uur) werd het een wat langere rit dan gepland, maar eenmaal daar kozen we ervoor om toch weer naar de plaats van de vorige dag te gaan, hier lagen volgens ons plan immers de drie soorten op ons te wachten.

De eerste worp was meteen raak voor Peter. Eeen dikke metersnoek klapte op een zeer klein baarsplugje. Deze vis was het niet eens met de koers naar het net en besloot een run te nemen tegen de richting van de boot in, dwars onder de motor door. Met de druk er op maakte deze ‘big’ een sprong achter de boot. Helaas schoot de plug bij de landing los en was er even een moment van teleurstelling. Een kort bezinningsmoment volgde met een hapje en een drankje - en daarna weer vol door.

De concentratie was top en er volgde een mooie 60+ snoekbaars, om daarvan ook twee stuks op de lijst te zetten. Het werd stekhoppen voor Team Groot Rotterdam, van links naar rechts tussen de bekende baarsplekken in. Enkele lossers waren het restultaat en we merkten dat de baarzen niet bleven plakken. Zou deze soort ons strijdplan dan toch in de war sturen?

Er werd stug doorgevist op verschillende dieptes en met verschillende technieken, maar het gewenste resultaat bleef uit. Uiteindelijk kwam daar die aanbeet waarvan gedacht werd dat het een mooie baars was. Het voorzichtige drillen volgde, maar onder het wateroppervlak werd duidelijk dat een maats snoekbaarsje de dader was. Geen probleem, nu was de snoekbaars lijst ook vol.

Met het grote aantal worpen, verstreek echter ook de tijd sneller dan gewenst. De klok gaf voor ons gevoel al te vroeg 16.00 uur aan, wat het einde van dag 2 betekende. Met een lichtelijk teleurgesteld gevoel werd er koers gezet naar het bunkerschip om de boot wederom van de nodige liters brandstof te voorzien.

Aangekomen in de jachthaven werden de wonden gelikt en luisterden we naar de verhalen van andere teams, waarvan velen ook moeite hadden met de baarzen of zelfs nog geen enkele wisten te vangen. Het roer moest dus om; een nieuw strijdplan zou uit de hoge hoed getoverd moeten worden. Zonder een volle kaart met drie snoeken, drie snoekbaarzen en drie baarzen zouden we ons niet kwalificeren voor het volgende jaar.

Finaledag
Een wedstrijd wordt vaak in de laatste uren beslist en is niet afgelopen voor het eindsignaal klinkt. Het nieuwe strijdplan was ‘all-in op baars’ en met nog ruim voldoende vistijd voor de boeg stapten we in de boot met de gedachte ‘die laatste baars zou aan boord komen en we zouden ons kwalificeren voor het volgende jaar’.  

De hernieuwde energie en nieuw gevonden stekken gaven het geloof om ons nog één keer op te richten en een vlammend eindschot te produceren. Op de eerste stek aangekomen leek het direct bingo te zijn, maar de baarzen waren enorm voorzichtig met hun aanbeten. Het resulteerde in vijf lossers, en zure gezichten. Ze lagen er dus wel, dus moest er zometeen ook één blijven hangen.

Toen eindelijk kregen we een hanger, het bleek echter een upgrade snoekbaars te zijn waarbij de kleinste werd weggepoetst van de kaart. De tijd verstreek en hierbij verstreek ook langzaam het geloof in een goede afloop. In het achterhoofd was er nog wel het stemmetje dat ons motiveerde om door te gaan: ieder worp kon immers raak zijn. 

Na wat stekken te hebben afgevist, volgde daar een dikke dreun bij Björn. Er volgde een mooie dril van een prachtige snoek. Op het moment dat Peter het net pakte was het helaas over met de pret, uit het niets verdween de spanning op de lijn. Jammer, geen upgrade en wederom een kort moment van bezinning. Het was ‘baarsmeister’ Peter die al snel de deceptie wegspoelde. Hij sprak de verlossende woorden: “Schepnet! Het is een baars!’ Geconcentreerd werd de boot snel op spotlock gezet en de vis werd rustig uitgedrild. Het net schoof er onder en in het net loste de baars zich van het kunstaas, maar hij zat erin! We did it!

Na een check op de scoreapp bleek dat er een rood kruis bij de baars stond. De paniek sloeg toe, de vis was al teruggezet en telde blijkbaar niet mee? Gelukkig kwam er een geruststellende app van een van de toeschouwers die thuis de app volgde. We hadden een volle kaart, dus we konden opgelucht ademhalen.

Het was inmiddels 11.15 uur, dus we hadden twee volle dagen gevist voor één baars. Nog slechts een aantal uren voor het einde van de PDT 2023. De focus ging gelijk vol op de snoek, want daar was de snelste winst te behalen.

Met nieuw elan en vol goede moed werden de snoekplekken uitgegooid. Niet zonder resultaat want er volgde nog een kleine upgrade en een aantal kleine snoeken. De tijd was om, de kaarten waren geschud. In de haven bleek dat 50% van de boten niet de volle kaart hadden gehaald en waren gestruikeld over de baarzen. Bij ons overheerste de opluchting. We waren er volgend jaar weer bij! 

Wat volgde was een gezellige en sfeervolle prijsuitreiking. De druk was eraf, we eindigden deze editie op plaats 69 van de 150 boten. We waren er tevreden mee. De plannen voor de editie van 2024 kwamen alweer ter sprake. We zouden namelijk wel weer eens richting dat podium willen...